четверг, 2 мая 2013 г.

Մի անգամ Սթիվ Ջոբսը ելույթ էր ունենում համալսարանում: Դահլիճումայդ ժամանակ նստած էր նրա ապագա կինը: Ջոբսը հավանում է նրանմիանգամից և մոտենում է ելույթից հետո: Կինը տալիս է Ջոբսին իրհեռախոսահամարը: Հենց նույն օրը Սթիվը հրավիրում է նրան ընթրիքի,բայց կինը պլանավորած հանդիպում ուներ: Ուղղորդվելով իր մեքենան,Սթիվը հարցնում է ինքն իրեն.«Ի՞նչ կանեի ես, եթե այսօր իմ կյանքի վերջին օրը լիներ»:Եվ դժվար չէ կռահել, թե ինչպես է նա վարվում դրանից հետո. նա արագետ է վերադառնում դահլիճ, գտնում է այնտեղ այդ կնոջը և տանում իրհետ: Այդ օրվանից նրանք միշտ միասին են եղել:Գիտակցելը, որ դու հասարակ մահկանացու ես, իմաստության հզոր աղբյուր է: Գիտակցելը, որ մի օր ամեն ինչվերջանալու է, հնարավորություն է այրել քո մեջ կիրքը, ռիսկի դիմելու պատրաստակամություն ձեռք բերել, գլխիվայրնետվել խաղի մեջ, որը մենք անվանում ենք կյանք: Նման հարցը ինքներս մեզ հնարավորություն է կենտրոնանալամենակարևորի վրա:

0 коммент.:

Отправить комментарий